Boracay dag 5

Onze laatste volle dag op Boracay! Wat is de tijd gevlogen op dit supermooie plekje. Na de catamaran, helmut diving en parasailing vonden we het tijd om wat meer van het eiland zelf te zien, dit lukt het best per tricycle. Rolly had er twee om 10.30 afgesproken, de modernste variant wel te verstaan, helemaal elektrisch, blijkbaar begint men zich hier toch ook druk te maken over CO2 uitstoot. En zo zijn we een paar uurtjes rondgereden over het eiland, wat niet zo heel groot is. Eerste stop was een uitkijktoren. Drie jaar geleden nog gratis maar nu 120 pesos per persoon entree...maar eerlijk is eerlijk dan heb je ook wat, namelijk een prachtig uitzicht over het eiland en omliggende zee! Esther en ik hebben hier een leuke tas gescoord maar niet zonder eerst uitvoerig te hebben gecontroleerd op eerder, door Mireille gesignaleerde kakkerlakken. Ha, ha dat beestje blijft ons bezighouden. Hierna door naar stop 2, een stukje min of meer verlaten strand, hier hebben we een duik genomen in een heerlijk frisse zee en hebben sommigen de bodem per snorkel verkend. Die duik was inmiddels wel nodig want "Moeder, wat is het heet!" Voor de kids onder ons die dit laatste niet begrijpen, dit is de titel van een oude TV serie maar afijn, ik dwaal af. Na deze fijne, tweede stop gaan we door naar Puka Beach, dit zou volgens de boekjes echt het allermooiste stukje strand moeten zijn...maar helaas...het is inmiddels door meer mensen ontdekt (wij denken Koreanen) en dan is het mooie en ongerepte er al snel vanaf, zoals op veel plekken het geval is. Zo liggen er grote, kitscherige opblaasfiguren in de zee waar je tegen betaling even op kunt dobberen. Jammer maar zo gaat het nou eenmaal. Onderweg vergaap ik me aan het voorbijtrekkende straatbeeld, projectontwikkelaars bouwen aan grote, luxueuze resorts, golfbanen, appartementen en hotels terwijl je aan de andere kant een aaneenschakeling van golfplaten huisjes ziet. Dit blijft raar om te zien maar het brengt ook kleur en leven in de brouwerij. Het meest verbazend zijn toch wel de kinderen die je tussen dit alles in keurig gestreken en kraakheldere uniformen naar school ziet gaan. Na Puka Beach zijn we het eiland rond en brengen we de rest van de middag door bij ons eigen Boracay Beach Resort, waar we rond een uur of 6 nog een keer genieten van een prachtige zonsondergang. En dan is daar ineens de verkoper met Balut...een Fillipijnse delicatesse waar wij Euopeanen van griezelen want Balut is een 17 daags bebroed en gekookt eende-ei. Rolly en RK vinden het heerlijk en Miguel had voor de vakantie geroepen dat hij er eentje met zijn vader zou eten. Dusssss, dan is het moment ineens daar. Maar Miguel, stoer als hij is, laat zich niet kennen en slurpt er zonder blikken of blozen (nou ja, bijna dan.. ), onder veel bekijks van het beachclub personeel en allerlei andere mensen die dit ook wel eens wilden zien, eentje naar binnen..Hij spoelt het weg met een door Esther aangereikt biertje en deze soort van ontgroening is een feit! Poeh poeh, ik doe het hem niet na. Ondanks dat kenners zeggen dat het heerlijk is, ik hou het wel op een haringkie, daar griezelen bij ons de meeste toeristen ook van. Hierna is het tijd voor ons laatste diner op Boracay, we vinden een plekje bij een van de vele restaurants op het strand en sluiten af met een afzakkertje bij een andere strandbar waar dansers ons tracteren op een life show met vuur. Boracay, het was Top!!